لوستر چوبی و فلزی 6 شعله مدل ابیانه

لوستر ابیانه

لوستر ابیانه به دلیل اینکه تمام شاخه های آن در یک خط نصب شده اند , اصطلاحا به این مدل از لوستر ها , لوستر های لاینری یا خطی هم گفته میشود

این مدل از لوسترهای بیشتر برای بالای میز غذاخوری یا میزهای اداری مناسب هستند. ولی میتوان در محیط آشپزخانه یا هر مکانی که نوری خطی احتیاج داشتید هم استفاده کنید.

جنس لوستر ابیانه از چوب و فلز میباشد چنس چوب روس و پروفیل آهنی تشکیل شده که از مقاومت بالایی در همه شرایط آب و هوایی برخوردار هستش.

روستای ابیانه

تمام آثار بای لوستر، به نام یکی از جاذبه‌های تاریخی و توریستی و تفریحی ایرانی ، با افتخار مزین شده‌اند.

ابیانه، یکی از نقاط زیبای بخش مرکزی شهرستان نطنز در استان اصفهان واقع شده و در تاریخ ۳۰ مرداد ۱۳۵۴ با شمارهٔ ثبت ۱۰۸۸ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران ثبت شده است.

این روستا در فاصله ۳۸ کیلومتری شمال غربی نطنز، در دامنهٔ کوه کرکس قرار دارد و یکی از بلندترین نقاط مسکونی ایران با ارتفاع ۲۱۶۰ متر از سطح دریا محسوب می‌شود. آب و هوای این منطقه سرد و معتدل است.

روستای ابیانه به دلیل معماری بومی و زیبای بناهای تاریخی‌اش، از جمله روستاهای مشهور ایران به شمار می‌رود. منظری از نماهای کاهگلی قرمز با زیر طاقی‌های سفید و پنجره‌های چوبی زیبا، این روستا را به یک چشم انداز از گذشته‌های دور تبدیل کرده است.

مردم ابیانه به دلیل واقع شدن در منطقه‌ای کوهستانی و دوری از مراکز پرجمعیت، قرون درازی را در انزوا سپری کرده‌اند و به همین دلیل بسیاری از آداب و رسوم قومی و سنتی، از جمله زبان و لهجهٔ خود را حفظ کرده‌اند. زبان مردم ابیانه از زبان‌های ایرانی شمال غربی است، با این حال در طول زمان تغییراتی پیدا کرده و امروزه فقط برخی واژه‌های اصیل پهلوی در گویش آنان به گوش می‌آید.

پوشش سنتی نیز همچنان در میان مردم این روستا رواج دارد و آن‌ها در حفظ این پوشش با تأکید و تعصب زیادی به کار می‌پردازند. مردان با شلوارهای گشاد و دراز از پارچهٔ سیاه (دوید) به سر می‌برند و زنان با پیراهن‌های بلند از پارچه‌های گل‌دار و رنگارنگ به تزئین می‌پردازند. چارقدهای سفیدرنگ نیز بر سر زنان ابیانه جلوه‌ای زیبا می‌افکند.

مردم ابیانه با حفظ سنت‌های خود، زندگی روستایی خود را در آغوش طبیعت کوهستانی و زیبای این منطقه طی می‌کنند. آداب و رسوم محلی، جشن‌ها و رویدادهای مذهبی نیز به شکل فراوان در زندگی اجتماعی آن‌ها جا افتاده است.

روستا با پوشش گیاهی فراوان و چشم‌اندازهای طبیعی زیبا، همواره گردشگرانی را به خود جلب کرده است. خانه‌های سنتی با طراحی‌های خاص خود، شاهکارهای معماری محسوب می‌شوند و تاریخچهٔ طولانی این روستا از زمان ثبت به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران، نشان‌دهندهٔ اهمیت فرهنگ و تاریخ این منطقه است.

مهمانانی که این دهات را بازدید می‌کنند، علاوه بر زیبایی طبیعی، با آداب و سنت‌های روستایی مهمان‌نوازی آشنا می‌شوند. از غذاهای محلی و خوراک‌های سنتی گرفته تا دست‌سازه‌های هنری محلی، هر چیزی در اینجا به یاد ماندنی است.

در زمستان، برف این منطقه را سفیدپوش می‌کند و چشم انداز زمستانی با کوه‌های اطراف، طراحی یک تابلوی زیبا و شگفت‌انگیز ایجاد می‌کند. این فصل نیز با آن زیبایی خود، گردشگران را به سوی طبیعت ابیانه می‌کشاند تا از دیدن زیبایی‌های فصل زمستان لذت ببرند.

ابیانه با ارتفاع واقعی و مجاورت با کوهستان‌ها، یک شهر زیبا و آرام برای افرادی است که به دنبال فرار از شهر شلوغ و استرس هستند. زندگی در این روستا، یک فرصت منحصر به فرد برای ارتباط با طبیعت و تجربه از نزدیک فرهنگ و زندگی روستایی است.